Beograd krije mnoge tajne, a Kalemegdanska tvrđava je zasigurno prava riznica za ljubitelje istorije, ali i svakoga ko se bar jednom prošetao njenim stazama. Na potezu između Amama, odnosno sadašnjeg planetarijuma, i Defterdareve kapije, leže ruševine Mitropolijske palate, čudesni ostaci prohujalog vremena koji zaslužuju da budu sačuvani od zaborava i propadanja.
Mitropolijski dvor na Kalemegdanu potiče iz vreme despota Stefana Lazarevića, i već tada, ovo mesto je bilo centar srednjovekovnog života. Pored Mitropolijskog dvora nalazio se Hram Uspenja Presvete Bogorodice koji potiče još iz 11. veka. O značaju ovog mesta govori i podatak da su se u Hramu nalazile mošti Svete Petke. Tu se čuvala i ikona Bogorodice zažtitnice grada, koja je smatrana čudotvornom. I Simonida, žena kralja Milutina, dolazila je da se pokloni.
Nakon turskog osvajanja grada 1521. godine, crkva postaje prva islamska bogomolja. Oštećena je u austrijsko-turskim ratovima, a potpuno uništena nakon eksplozije skladišta baruta. Od crkve danas nije ostalo ništa, osim pronađenog mermernog nadvratnika sa ktitorskim natpisom despota Stefana. Smatra se da je manastir Krušedol na Fruškoj gori građen po uzoru na ovaj hram.
I sama Mitropolijska palata je uništena u požaru 1521. godine. Ruševine su dugo bile zatrpane kao posledica Austrijskih radova na Gornjem gradu od 1720. do 1730. godine, da bi bile otkrivene 1977. godine od stane arheologa dr Marka Popovića. Vidljivi su ostaci podruma, deo prizemlja, i moguće deo zida koji odgovara nivou sprata.
Danas, u blizini ovog lokaliteta stoji upozorenje o nesigurnom i nebezbednom terenu. Njegov značaj i lepote skriveni su od šire publike. Mitropolijski dvor na Kalemegdanu ipak stoji kao podsetnik o burnim vremenima Beograda. Njegova obnova oživela bi duh prošlosti, jer ne bi postojao čovek koji bi mogao hodati tim hodnicima, a koji ne bi osetio divljenje i poštovanje prema toj veličanstvenoj građevini.
